Ermes Fulgoni - legendarny trener bramkarzy Parmy, udzielił wywiadu Gabriele Majo, z portalu StadioTardini.it, w którym wypowiedział się między innymi na temat Ziona Suzukiego.

Jak oceniasz czerwoną kartkę dla Suzukiego? Czy w Twojej opinii to był duży błąd bramkarza?

Dopadł do piłki pierwszy, skutecznie interweniował, według mnie nie zasługiwał na kartkę. Nie potępiam go za to wyjście, a wręcz przeciwnie uważam, że to sędzia popełnił błąd gdyż to Neres idąc do końca stworzył zagrożenie, dla samego siebie. Nie mam więc za złe tego co zrobił Suzuki, doceniam też jego wcześniejsze, bardzo dobre interwencje. Widzę jednak, że kwestia samego wyjścia budzi tu kontrowersje, podobnie zresztą, jak w zeszłym roku często było z Chichizolą.

Nie obawiasz się o Chichizolę w kontekście debiutu w Serie A?

Chichizola to dobry i solidny bramkarz. Zarządzanie, przez bramkarza, piłką w obrębie 30 metra to naprawdę duża sztuka, która niewielu się udaje, nawet w Serie A, a Argentyńczyk jest w tym naprawdę dobry. W zeszłym sezonie Chichizola sprawował się bez zarzutu, pomógł wypracować zespołowi 4-5 goli, do tego w bramce i na przedpolu zespół też mógł na niego liczyć. Nie obawiam się więc o jego występ.

Parma preferuje grę wysoko ustawioną linią obrony oraz bramkarzem. Czy to nie jest zbędnym ryzykiem?

Zawsze istnieje ryzyko, że skończysz mecz w 10, niezależnie od tego czy grasz wysoko, czy nisko ustawionym bramkarze. Standardy w piłce się zmieniają, a trenerzy dopasowują rozwiązania pod swój zespół. Parma dobrze czuję się z wysoko ustawionym bramkarzem i nie widzę powodów, żeby to na siłę zmieniać. Dobry bramkarz to nie taki, który nigdy nie popełnia błędów, dobrym bramkarzem jest ten, kto potrafi uczyć się na błędach i wyciągać z nich odpowiednie wnioski. Oczywiście patrząc obiektywnie, należy też stwierdzić, że grając w taki sposób Parma jest narażona na większe ryzyko, jednak Pecchia ma to wkalkulowane w koszty.

Jak wypada Suzuki w porównaniu do Twojego najwybitniejszego ucznia - Buffona?

Powiedziałbym, że może być bliskim krewniakiem Buffona (śmiech). Na pierwszy rzut oka widać w tym chłopaku ogromny potencjał, który Parma musi rozwijać. To bramkarz z dobrym charakterem i pełen determinacji, którą wymusza na dzieciakach system szkolenia w Japonii.

Czego brakuje Suzukiemu?

Mimo świetnego refleksu i  nienagannej sylwetki, dostrzegam u niego pewne mankamenty techniczne, które jednak da się wyeliminować, na drodze codziennej pracy i treningów. Jestem pewien, że sztab szkoleniowy Parmy jest tego świadomy i wie co robi.

Na co stać Suzukiego?

Dla mnie jest to nieoszlifowany brylant, o czym świadczy fakt, iż nie tylko Parma, ale także wiele potężnych klubów, zabiegało o jego ściągnięcie. Ma naprawdę spory margines na poprawę i niezwykle solidne podstawy, na których można zbudować wielką karierę.

Czy w ramach kary lub też lekcji wychowawczej odstawiłbyś Suzukiego na dłużej, na ławkę?

To najgorsza rzecz jaką Parma może zrobić. Suzuki zebrał cenne, choć bolesne doświadczenie, które na pewno zaprocentuje na przyszłość i pomoże stać mu się lepszym golkiperem. Takie rzeczy w piłce się zdarzają, bramkarze są wyrzucani z boiska, a ich podwójne karanie mija się z celem. Suzuki przeszedł chrzest bojowy, nie widzę powodu dla którego nie miałby wrócić między słupki, po odbyciu dyskwalifikacji.